Kościół Parafialny pw. Św. Jana Chrzciciela z Klasztorem Paulinów w Łęczeszycach
Początki kościoła i parafii w Łęczeszycach sięgają XIV wieku wtedy istniał tu drewniany kościół p.w. Św. Stanisława, a jego fundatorem był niejaki Jan Głowacz, starosta łęczycki. W 1392r. biskup poznański Dobrogost Nowodworski erygował parafię.
Swoja obecnośc w Łęczeszycach Paulini zawdzięczają fundacji Mikołaja z Boglewic Boglewskiego sędziego ziemi czerskiej i jego żony Otylii z Babickich z 1639r. Z ich inicjatywy dla sprowadzonych z Jasnej Góry zakonników wzniesiono ok. 1640r. kościół, a po 1654r. klasztor. Świadczy o tym fakcie akt fundacyjny ogłoszony podczas obrad Trybunału w Piotrkowie w 1659r., a następnie wpisany do akt grodu czerskiego. Dokument ów stwierdzał wole Boglewskich ufundowania klasztoru, a ponadto oddanie paulinom w zarząd wybudowanego w latach 1652 – 1659 kościoła p.w. Św. Jana Chrzciciela, powiększenie go i ozdobienie. Jako uposażenie materialne przekazano konwentowi zakonu na własnośc dziedziczną częśc wsi Łęczeszyce, Wole małą mi Wielką wraz z istniejącymi w nich folwarkami i użytkami.W zamian nałożono na paulinów obowiązek utrzymywania przy kościele kultu Bożego oraz odprawiania w intencji fundatorów dwóch mszy św. każdego tygodnia. Warunki te przyjęli obecni przy zawieraniu umowy przedstawiciele polskiej prowincji paulinów: o. Paulin Kłodowski – prowincjonał . o. Kazimierz Zaręba - przeor jasnogórski.
Paulini rozbudzili w miejscowej społeczności kult Matki Bożej, skupiony wokół kopii Obrazu Częstochowskiego umieszczonej w głównym ołtarzu świątyni. Propagowano usilnie kult św. Pawła Pustelnika, zdominowany jednak z czasem na rzecz Św. Tekli, której odpust (25 września) do dziś dnia jest uroczyście obchodzony. Paulini zarządzając parafią nie poprzestali bynajmniej wyłącznie na organizacji nabożeństw. Rozwinęli także działalność charytatywną. W 1690 r. wybudowano szpital dla chorych i ubogich, a w 1701 r. także łaźnię. Obie te instytucje ściśle ze sobą powiązane funkcjonowały pod kuratelą przeora. Szpital przytułek działał jeszcze w początkach XIX w. z funduszy parafialnych. Ponadto klasztor utrzymywał uboższych wiernych z własnych funduszy, a w czasie klęsk żywiołowych asygnował zapomogi dla poddanych ze swoich dóbr. Jeśli chodzi o miejsce konwentu łeczeszyckiego w strukturze polskiej prowincji paulinów, to od chwili erekcji konwentu łęczeszyckiego w Warszawie w 1661r. klasztor w Łęczeszycach spełniał rolę zaplecza gospodarczego dla stołecznej placówki. Odsyłano tam systematycznie część uzyskanych plonów.
Klasztor obsługiwał też pielgrzymów zdążających z Warszawy do Częstochowy od 1711r. Zaspakajano ich potrzeby religijne poprzez nabożeństwa i spowiedź, udzielano noclegu i strawy.
Z chwilą przybycia paulinów do Łęczeszyc istniał tu już kościół p.w. Św. Jana Chrzciciela wybudowany przez Boglewskich w latach 1632 – 1639. Rezydencja zakonników była usytuowana w pobliżu kościoła. Pierwotną skromną budowlę zastąpił po 1674r. obszerny drewniany klasztor.
Po 1700. zaczęto myśleć o budowie nowego kościoła, co zostało dokonane dopiero w 1764-65 r. Efektem wieloletnich prac był zachowany do dzisiaj jednonawowy kościół zbudowany na planie prostokąta, z wydzielonym prezbiterium. kaplicą pw.Chrystusa i zakrystią. W 1765r. wnętrze kościoła zostało ozdobione freskami wykonanymi przez dwóch paulińskich artystów, stworzyli oni metodą „al fresco” 5 iluzjonistycznych ołtarzy wzorowanych na ołtarzach snycerskich.
Rozbudowany ołtarz główny przedstawiono na frontalnej ścianie prezbiterium. W jego centrum umieszczono kopię obrazu Częstochowskiego. Ołtarze boczne umieszczono w czterech niszach nawy i dedykowano świętym: Pawłowi Pustelnikowi, Tekli , Barbarze i Janowi Nepomucenowi.
W okresie zaborów władze carskie dokonały kasaty klasztoru /1819r.-1821r./
Po II wojnie światowej przez 22 lata parafią zarządzali księża świeccy. W dniu 10 maja 1967r. ks.kard. Stefan Wyszyński wydał dekret zezwalający na powrót Zakonu Paulinów do Łęczeszyc i na erekcję klasztoru., a 31 maja 1967r. przekazał Zakonowi wszystkie prawa i przywileje związane z posiadaniem przez Zakon parafii, klasztoru i kościoła, ponadto potwierdził inkorporację parafii do Zakonu dokonaną 7 września 1654r. przez ks. Biskupa poznańskiego Kazimierza Floriana Czartoryskiego.
W dniu 15 czerwca 1967r. nastąpiło przekazanie przez Kurię Archidiecezjalną Warszawską parafii Łęczeszyc Paulinom, którzy po 146 latach oficjalnie objęli parafię i zarząd. Pierwszym proboszczem i przeorem wskrzeszonego konwentu został o. Cyprian Kubik, który podjął się w latach 1967-69 przeprowadzenia kapitalnego remontu klasztoru i jego otoczenia.
Z kolei w latach 1969-72 odnowiono kościół wewnątrz i na zewnątrz, wyposażono zakrystię w nowe sprzęty liturgiczne, a na frontonie kościoła umieszczono mozaikę z wyobrażeniem Matki Boskiej Jasnogórskiej.
Kolejni przeorowie również nie szczędzili starań o upiększenie kościoła. Przeprowadzono remont organów, pokryto dach nowa blachą miedzianą, zadbano o estetykę otoczenia. W latach 1995-1997 przeprowadzono renowację fresków pięciu ołtarzy.
Do najważniejszych zabytków na terenie Kościoła i Klasztoru należą:
Iluzoryczny ołtarz główny z Obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej z XVII wieku.
Cztery malowidła - ołtarze boczne – Św. Pawła I Pustelnika, Św. Tekli, Św. Jana Kantego i Św. Barbary z 1765r.
Ołtarz i malowidła ścienne w bocznej kaplicy Św. Krzyża – wykonane przez brata zakonnego Marcelego Korzeniowskiego /1765r./
Rokowa nastawa ołtarza głównego i tabernakulum z końca XVIII w.
Sukienka obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej w ołtarzu głównym – barok koniec XVIII w.
Rama obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej w ołtarzu głównym – rokoko koniec XVIII w.
Rokokowa ambona i chrzcielnica z końca XVIII w.
Barokowa kropielnica z marmuru – pierwsza połowa XVIII w.
Barokowe umeblowanie zakrystii – koniec XVIII w.
Swoja obecnośc w Łęczeszycach Paulini zawdzięczają fundacji Mikołaja z Boglewic Boglewskiego sędziego ziemi czerskiej i jego żony Otylii z Babickich z 1639r. Z ich inicjatywy dla sprowadzonych z Jasnej Góry zakonników wzniesiono ok. 1640r. kościół, a po 1654r. klasztor. Świadczy o tym fakcie akt fundacyjny ogłoszony podczas obrad Trybunału w Piotrkowie w 1659r., a następnie wpisany do akt grodu czerskiego. Dokument ów stwierdzał wole Boglewskich ufundowania klasztoru, a ponadto oddanie paulinom w zarząd wybudowanego w latach 1652 – 1659 kościoła p.w. Św. Jana Chrzciciela, powiększenie go i ozdobienie. Jako uposażenie materialne przekazano konwentowi zakonu na własnośc dziedziczną częśc wsi Łęczeszyce, Wole małą mi Wielką wraz z istniejącymi w nich folwarkami i użytkami.W zamian nałożono na paulinów obowiązek utrzymywania przy kościele kultu Bożego oraz odprawiania w intencji fundatorów dwóch mszy św. każdego tygodnia. Warunki te przyjęli obecni przy zawieraniu umowy przedstawiciele polskiej prowincji paulinów: o. Paulin Kłodowski – prowincjonał . o. Kazimierz Zaręba - przeor jasnogórski.
Paulini rozbudzili w miejscowej społeczności kult Matki Bożej, skupiony wokół kopii Obrazu Częstochowskiego umieszczonej w głównym ołtarzu świątyni. Propagowano usilnie kult św. Pawła Pustelnika, zdominowany jednak z czasem na rzecz Św. Tekli, której odpust (25 września) do dziś dnia jest uroczyście obchodzony. Paulini zarządzając parafią nie poprzestali bynajmniej wyłącznie na organizacji nabożeństw. Rozwinęli także działalność charytatywną. W 1690 r. wybudowano szpital dla chorych i ubogich, a w 1701 r. także łaźnię. Obie te instytucje ściśle ze sobą powiązane funkcjonowały pod kuratelą przeora. Szpital przytułek działał jeszcze w początkach XIX w. z funduszy parafialnych. Ponadto klasztor utrzymywał uboższych wiernych z własnych funduszy, a w czasie klęsk żywiołowych asygnował zapomogi dla poddanych ze swoich dóbr. Jeśli chodzi o miejsce konwentu łeczeszyckiego w strukturze polskiej prowincji paulinów, to od chwili erekcji konwentu łęczeszyckiego w Warszawie w 1661r. klasztor w Łęczeszycach spełniał rolę zaplecza gospodarczego dla stołecznej placówki. Odsyłano tam systematycznie część uzyskanych plonów.
Klasztor obsługiwał też pielgrzymów zdążających z Warszawy do Częstochowy od 1711r. Zaspakajano ich potrzeby religijne poprzez nabożeństwa i spowiedź, udzielano noclegu i strawy.
 Kościół z zabudowaniami Klasztoru (w tyle) |
Z chwilą przybycia paulinów do Łęczeszyc istniał tu już kościół p.w. Św. Jana Chrzciciela wybudowany przez Boglewskich w latach 1632 – 1639. Rezydencja zakonników była usytuowana w pobliżu kościoła. Pierwotną skromną budowlę zastąpił po 1674r. obszerny drewniany klasztor.
Po 1700. zaczęto myśleć o budowie nowego kościoła, co zostało dokonane dopiero w 1764-65 r. Efektem wieloletnich prac był zachowany do dzisiaj jednonawowy kościół zbudowany na planie prostokąta, z wydzielonym prezbiterium. kaplicą pw.Chrystusa i zakrystią. W 1765r. wnętrze kościoła zostało ozdobione freskami wykonanymi przez dwóch paulińskich artystów, stworzyli oni metodą „al fresco” 5 iluzjonistycznych ołtarzy wzorowanych na ołtarzach snycerskich.
Rozbudowany ołtarz główny przedstawiono na frontalnej ścianie prezbiterium. W jego centrum umieszczono kopię obrazu Częstochowskiego. Ołtarze boczne umieszczono w czterech niszach nawy i dedykowano świętym: Pawłowi Pustelnikowi, Tekli , Barbarze i Janowi Nepomucenowi.
W okresie zaborów władze carskie dokonały kasaty klasztoru /1819r.-1821r./
Po II wojnie światowej przez 22 lata parafią zarządzali księża świeccy. W dniu 10 maja 1967r. ks.kard. Stefan Wyszyński wydał dekret zezwalający na powrót Zakonu Paulinów do Łęczeszyc i na erekcję klasztoru., a 31 maja 1967r. przekazał Zakonowi wszystkie prawa i przywileje związane z posiadaniem przez Zakon parafii, klasztoru i kościoła, ponadto potwierdził inkorporację parafii do Zakonu dokonaną 7 września 1654r. przez ks. Biskupa poznańskiego Kazimierza Floriana Czartoryskiego.
W dniu 15 czerwca 1967r. nastąpiło przekazanie przez Kurię Archidiecezjalną Warszawską parafii Łęczeszyc Paulinom, którzy po 146 latach oficjalnie objęli parafię i zarząd. Pierwszym proboszczem i przeorem wskrzeszonego konwentu został o. Cyprian Kubik, który podjął się w latach 1967-69 przeprowadzenia kapitalnego remontu klasztoru i jego otoczenia.
Z kolei w latach 1969-72 odnowiono kościół wewnątrz i na zewnątrz, wyposażono zakrystię w nowe sprzęty liturgiczne, a na frontonie kościoła umieszczono mozaikę z wyobrażeniem Matki Boskiej Jasnogórskiej.
Kolejni przeorowie również nie szczędzili starań o upiększenie kościoła. Przeprowadzono remont organów, pokryto dach nowa blachą miedzianą, zadbano o estetykę otoczenia. W latach 1995-1997 przeprowadzono renowację fresków pięciu ołtarzy.
 Kościół Parafialny pw. Św. Jana Chrzciciela z Klasztorem Paulinów w Łęczeszycach |
Do najważniejszych zabytków na terenie Kościoła i Klasztoru należą:
Iluzoryczny ołtarz główny z Obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej z XVII wieku.
Cztery malowidła - ołtarze boczne – Św. Pawła I Pustelnika, Św. Tekli, Św. Jana Kantego i Św. Barbary z 1765r.
Ołtarz i malowidła ścienne w bocznej kaplicy Św. Krzyża – wykonane przez brata zakonnego Marcelego Korzeniowskiego /1765r./
Rokowa nastawa ołtarza głównego i tabernakulum z końca XVIII w.
Sukienka obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej w ołtarzu głównym – barok koniec XVIII w.
Rama obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej w ołtarzu głównym – rokoko koniec XVIII w.
Rokokowa ambona i chrzcielnica z końca XVIII w.
Barokowa kropielnica z marmuru – pierwsza połowa XVIII w.
Barokowe umeblowanie zakrystii – koniec XVIII w.